English
German
Ο διαγνωστικός έλεγχος του γλαυκώματος περιλαμβάνει μια σειρά εξετάσεων
Ο διαγνωστικός έλεγχος του γλαυκώματος περιλαμβάνει μια σειρά εξετάσεων, που, αν και είναι εύκολες και ανώδυνες, εντούτοις απαιτούν μεγάλη συνεργασία από την πλευρά του ασθενούς.
Η βασικότερη εξέταση στη μελέτη του γλαυκώματος είναι η τονομέτρηση, η μέτρηση δηλαδή της ενδοφθάλμιας πίεσης. Ο έλεγχος της αποχέτευσης του υδατοειδούς υγρού (της «γωνίας») γίνεται με έναν ειδικό φακό, που έρχεται σε επαφή με το μάτι του ασθενούς και η εξέταση αυτή ονομάζεται γωνιοσκοπία.
Μια βυθοσκόπηση είναι απαραίτητη για τον έλεγχο της ακεραιότητας του οπτικού νεύρου, ενώ σήμερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας η καθημερινή πρακτική περιλαμβάνει και τη λεπτομερή ανάλυση της κεφαλής του οπτικού νεύρου με τη χρήση ειδικών καμερών και υπολογιστικών συστημάτων, όπως το OCT, το HRT και το GDx.
Η έκταση της βλάβης στο οπτικό πεδίο του ασθενούς, που κατεξοχήν θίγεται από το γλαύκωμα, διαπιστώνεται με τη χρήση μηχανημάτων, που λέγονται περίμετρα (ή απλά «οπτικά πεδία»).
Όλες αυτές οι εξετάσεις απαιτούν ακινησία και μεγάλη συνεργασία από την πλευρά του ασθενούς. Το να επιχειρήσουμε να υποβάλουμε σε αυτές ένα μικρό παιδί είναι στις περισσότερες περιπτώσεις πρακτικά αδύνατο. Ακόμη και μια απλή μέτρηση της πίεσης μπορεί να είναι ιδιαίτερα προβληματική σε ένα ανήσυχο παιδί.
Μία μερική λύση στο πρόβλημα είναι η χορήγηση γενικής αναισθησίας. Αυτή επιτρέπει την πραγματοποίηση των εξετάσεων που απαιτούν ακινησία, όπως τη μέτρηση της διαμέτρου του κερατοειδούς, τον έλεγχο της γωνίας και τη βυθοσκόπηση, αλλά όχι αυτών που εξαρτώνται αποκλειστικά από τη συνεργασία του παιδιού, όπως τα οπτικά πεδία. Αν και η τονομέτρηση υπό γενική αναισθησία είναι εφικτή, φαίνεται να δίνει χαμηλότερες τιμές ενδοφθάλμιας πίεσης από τις πραγματικές και δεν θεωρείται πάντα αξιόπιστη.
Πάντως, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το γλαύκωμα στα παιδιά είναι πολύ σπάνιο και δεν συντρέχει λόγος να το αναζητήσουμε, αν δεν υπάρχουν τα υπόλοιπα συμπτώματα, όπως η θόλωση του κερατοειδούς, η έντονη φωτοφοβία και κυρίως η αύξηση ή η ασυμμετρία του μεγέθους των ματιών. Τότε μόνο ο οφθαλμίατρος θα συνεκτιμήσει όλους τους παράγοντες και θα αποφασίσει αν πρέπει να γίνει πιο λεπτομερής έλεγχος υπό γενική αναισθησία.
Η βασικότερη εξέταση στη μελέτη του γλαυκώματος είναι η τονομέτρηση, η μέτρηση δηλαδή της ενδοφθάλμιας πίεσης. Ο έλεγχος της αποχέτευσης του υδατοειδούς υγρού (της «γωνίας») γίνεται με έναν ειδικό φακό, που έρχεται σε επαφή με το μάτι του ασθενούς και η εξέταση αυτή ονομάζεται γωνιοσκοπία.
Μια βυθοσκόπηση είναι απαραίτητη για τον έλεγχο της ακεραιότητας του οπτικού νεύρου, ενώ σήμερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας η καθημερινή πρακτική περιλαμβάνει και τη λεπτομερή ανάλυση της κεφαλής του οπτικού νεύρου με τη χρήση ειδικών καμερών και υπολογιστικών συστημάτων, όπως το OCT, το HRT και το GDx.
Η έκταση της βλάβης στο οπτικό πεδίο του ασθενούς, που κατεξοχήν θίγεται από το γλαύκωμα, διαπιστώνεται με τη χρήση μηχανημάτων, που λέγονται περίμετρα (ή απλά «οπτικά πεδία»).
Όλες αυτές οι εξετάσεις απαιτούν ακινησία και μεγάλη συνεργασία από την πλευρά του ασθενούς. Το να επιχειρήσουμε να υποβάλουμε σε αυτές ένα μικρό παιδί είναι στις περισσότερες περιπτώσεις πρακτικά αδύνατο. Ακόμη και μια απλή μέτρηση της πίεσης μπορεί να είναι ιδιαίτερα προβληματική σε ένα ανήσυχο παιδί.
Μία μερική λύση στο πρόβλημα είναι η χορήγηση γενικής αναισθησίας. Αυτή επιτρέπει την πραγματοποίηση των εξετάσεων που απαιτούν ακινησία, όπως τη μέτρηση της διαμέτρου του κερατοειδούς, τον έλεγχο της γωνίας και τη βυθοσκόπηση, αλλά όχι αυτών που εξαρτώνται αποκλειστικά από τη συνεργασία του παιδιού, όπως τα οπτικά πεδία. Αν και η τονομέτρηση υπό γενική αναισθησία είναι εφικτή, φαίνεται να δίνει χαμηλότερες τιμές ενδοφθάλμιας πίεσης από τις πραγματικές και δεν θεωρείται πάντα αξιόπιστη.
Πάντως, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το γλαύκωμα στα παιδιά είναι πολύ σπάνιο και δεν συντρέχει λόγος να το αναζητήσουμε, αν δεν υπάρχουν τα υπόλοιπα συμπτώματα, όπως η θόλωση του κερατοειδούς, η έντονη φωτοφοβία και κυρίως η αύξηση ή η ασυμμετρία του μεγέθους των ματιών. Τότε μόνο ο οφθαλμίατρος θα συνεκτιμήσει όλους τους παράγοντες και θα αποφασίσει αν πρέπει να γίνει πιο λεπτομερής έλεγχος υπό γενική αναισθησία.