Η μέτρηση της οπτικής οξύτητας αφορά την κεντρική όραση, δηλαδή την ικανότητα να διακρίνουμε τα αντικείμενα στα οποία στρέφουμε το βλέμμα μας. Εξίσου σημαντική όμως για τη ζωή μας είναι και η περιφερική όραση, δηλαδή η αντίληψη των αντικειμένων που δεν τα κοιτάμε απευθείας αλλά τα αντιλαμβανόμαστε «με την άκρη του ματιού μας».

Η μέτρηση της οπτικής οξύτητας αφορά την κεντρική όραση, δηλαδή την ικανότητα να διακρίνουμε τα αντικείμενα στα οποία στρέφουμε το βλέμμα μας. Εξίσου σημαντική όμως για τη ζωή μας είναι και η περιφερική όραση, δηλαδή η αντίληψη των αντικειμένων που δεν τα κοιτάμε απευθείας αλλά τα αντιλαμβανόμαστε «με την άκρη του ματιού μας».

Σε ενήλικες ή μεγαλύτερα παιδιά με υψηλό επίπεδο συνεργασίας η εκτίμηση των οπτικών πεδίων γίνεται με τη χρήση ειδικών μηχανημάτων που λέγονται «περίμετρα» ή απλά «οπτικά πεδία».

Σε αυτή την εξέταση μικρά φωτεινά ερεθίσματα ανάβουν (ένα κάθε φορά) σε συγκεκριμένες θέσεις και ο εξεταζόμενος καλείται να πατήσει κάθε φορά ένα κουμπί, ως επιβεβαίωση ότι είδε το φωτεινό ερέθισμα που μόλις άναψε. Μια τέτοια μέθοδος ελέγχου απαιτεί απόλυτη συνεργασία από τον εξεταζόμενο, για να είναι αξιόπιστη, και συχνά είναι προβληματική ακόμη και με ενήλικες ασθενείς.

Στα μικρότερα παιδιά το μόνο που μπορεί να γίνει είναι μια αδρή εκτίμηση του οπτικού πεδίου. Και εδώ κάθε μάτι εξετάζεται χωριστά και η εξέταση συνίσταται στη μετακίνηση από τα πλάγια ενός μικρού παιχνιδιού ή φακού εντός του οπτικού πεδίου του παιδιού, παρατηρώντας τη γωνία όπου το παιδί μπορεί να το αντιληφθεί.