Όταν οι γονείς μαθαίνουν ότι το παιδί τους πάσχει από κάποια σοβαρή οπτική διαταραχή, που δεν δύναται να θεραπευτεί, πραγματικά απελπίζονται

Όταν οι γονείς μαθαίνουν ότι το παιδί τους πάσχει από κάποια σοβαρή οπτική διαταραχή, που δεν δύναται να θεραπευτεί, πραγματικά απελπίζονται. Στη συνείδηση των περισσοτέρων ο τυφλός είναι αβοήθητος, δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, να λειτουργήσει φυσιολογικά, να χαρεί τη ζωή του. Και τα πράγματα φαίνονται ακόμη πιο άσχημα, όταν πρόκειται για ένα μικρό παιδί, που δεν έχει προλάβει να αποκτήσει παραστάσεις και εμπειρίες από τον κόσμο.

Συχνά οι γονείς κατηγορούν τους εαυτούς τους και βασανίζονται για το αν ήταν αυτοί που έκαναν κάτι και δημιούργησαν το πρόβλημα.

Η προσαρμογή στην πραγματικότητα της τύφλωσης είναι ακόμη πιο δύσκολη, αν το παιδί έχει και άλλες αναπηρίες ή αν δείχνει διαφορετικό από τα άλλα παιδιά.

Η απάντηση στα παραπάνω προβλήματα είναι η πλήρης και σωστή ενημέρωση. Οι γονείς πρέπει να μαθαίνουν επακριβώς τη διάγνωση της κατάστασης του παιδιού, καθώς και όλες τις νέες δυνατότητες θεραπείας, που εξελίσσονται από μέρα σε μέρα. Η γονιδιακή θεραπεία, για παράδειγμα, κερδίζει συνεχώς έδαφος και δίνει ελπίδα για νοσήματα που μέχρι σήμερα θεωρούσαμε ανίατα. Ειδικοί σύμβουλοι και ειδικά προγράμματα μπορούν επίσης να βοηθήσουν. Η γνωριμία και μόνο με άλλους γονείς, που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση, επίσης προσφέρει στήριξη και συμπαράσταση, καθώς και πολλές χρήσιμες πρακτικές πληροφορίες.

Σε κάθε περίπτωση το σημαντικό είναι οι γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι τα παιδιά με σοβαρά προβλήματα όρασης έχουν πιο πολλές ομοιότητες με τα άλλα παιδιά παρά διαφορές. Με την αγάπη και τη στοργή των γονέων τους μπορούν να εξελιχθούν σε άξια και χρήσιμα μέλη της κοινωνίας, να κάνουν οικογένεια και να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή.