Ειδικές μορφές στραβισμού

Στα προηγούμενα κεφάλαια αναφερθήκαμε σε τύπους στραβισμών, όπου η παρέκκλιση των ματιών είναι οριζόντια, είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω. Λιγότερο συχνά, ο στραβισμός μπορεί να αφορά κάθετες θέσεις, δηλαδή το ένα μάτι να είναι ψηλότερα (υπερτροπία) ή χαμηλότερα (υποτροπία) από το μάτι που προσηλώνει.

Οι κάθετοι στραβισμοί είναι κατά κανόνα μη συνεκτικοί, δηλαδή η γωνία των ματιών αυξάνεται ή μειώνεται ανάλογα με τη βλεμματική θέση.

Τα περισσότερα παιδιά καταφέρνουν να εξουδετερώσουν την προκαλούμενη διπλωπία γέρνοντας το κεφάλι τους σε τέτοια θέση, ώστε τα μάτια να είναι ευθυγραμμισμένα. Αυτό είναι και το πρώτο σημείο που παρατηρούν οι γονείς και που τους οδηγεί στον παιδίατρο ή στον οφθαλμίατρο, μιας και η παρέκκλιση αυτή καθαυτή είναι συχνά δύσκολο να γίνει αντιληπτή.

Οι σημαντικότεροι τύποι κάθετων παρεκκλίσεων είναι η υπερλειτουργία του κάτω λοξού, η υπερλειτουργία του άνω λοξού και η ασύνδετη κάθετη παρέκκλιση.